Sylvie Meis viert 47e verjaardag alleen in Tokio – '47 zag er nooit zo lief uit'

Op 13 april 2025 stond Sylvie Meis alleen in een gesponsorde hotelkamer in Tokio, glinsterend in een jurk vol fijne glitter, terwijl de wereld haar 47e verjaardag viert – zonder familie, zonder partner, zonder een hart onder de riem. De foto’s die ze op Instagram plaatste, droegen de ondertitel: ‘47 never looked so sweet’. Maar achter de schittering zit een verhaal dat veel dieper gaat dan een glamoureuze selfie. Het was haar zoveelste verjaardag zonder haar zoon Damián Meis, die als 18-jarige voetballer speelt voor Ajax, en zonder een liefde die blijft. De contrasten waren scherp: terwijl Linda.nl haar als een glinsterende ikoon prees, verwoorde Mediacourant.nl het als een verjaardag die ‘niet meer dan een herinnering is aan wat er niet is’.

Een verjaardag zonder gezicht

Meis was in Tokio, niet voor een vakantie, maar voor een professionele opdracht – dat blijkt uit de term ‘gesponsorde hotelkamer’. Geen details over de aard van de opdracht, geen vermelding van een bedrijf, maar de financiële ondersteuning spreekt boekdelen. Ze was er, zoals zo vaak, alleen. Geen Damián. Geen partner. Geen ouders. Geen vrienden. En toch: een glitterjurk. Een glimlach. Een foto die de wereld in ging. Maar terwijl de media haar als een symbool van zelfverzorging feesten, trokken anderen de gordijnen open. En daar kwam Guido den Aantrekker, deskzitter van Shownieuws op SBS 6, met een commentaar dat de lucht uit de luchtballon liet ontsnappen.

"Ze is zó ongelukkig" – De harde waarheid van Shownieuws

Den Aantrekker sprak niet in verhullende woorden. Hij zei het rechtstreeks: "Ze is zó ongelukkig". En hij ging verder. Met een analogie die niet alleen scherp was, maar ook ongemakkelijk. Hij sprak over de hemelse klokken die voor elk gelukkig paar een uur vooruitgaan. "En de klok van Sylvie? Die wordt in de keuken gebruikt als ventilator." Het was geen grap. Het was een kritiek die de kijker niet kon negeren. Hij verwees naar haar verleden: 140 mannen, volgens hem. "Als je niet blijft plakken aan 140 mannen, dan is er één gemene deler in het verhaal – en dat is Sylvie Meis." Hij sprak ook over Damián. "Ik vind het eigenlijk een beetje zielig... Hij is opgegroeid bij zijn vader Rafael in Denemarken, die met Estavana een hele mooie en solide relatie heeft." De woorden vielen als een steen. Niet uit haat, maar uit een soort pijnlijke eerlijkheid. Hier was geen spot, maar een waarneming: een zoon die een stabiele familie heeft, en een moeder die haar verjaardag viert met een jurk en een camera.

De twee gezichten van de Nederlandse entertainmentjournalistiek

De tegenstelling tussen Linda.nl en Mediacourant.nl is geen toeval. Het is een spiegel van hoe de Nederlandse media met sterren omgaan. De ene kant preest haar als een vrouw die zichzelf liefheeft, die zichzelf trakteert, die onafhankelijk is. De andere kant ziet een vrouw die zichzelf verliest – in een reeks relaties, in een zoektocht naar bevestiging, in een leven waarin haar kind haar verjaardag niet meer viert. Beide perspectieven zijn waar. En dat is het probleem. We willen onze sterren zowel als idolen als mensen. Maar we willen ze niet als mensen die pijn doen. En Sylvie Meis? Ze doet geen pijn. Ze lijdt. En die pijn wordt nu gebruikt als content.

Waarom Damián er niet was

Damián Meis, 18, speelt voor Ajax. Hij is geen kind meer. Hij is een jonge man met een eigen leven. Maar dat maakt het niet makkelijker. Hij groeide op in Denemarken, met zijn vader Rafael en zijn stiefmoeder Estavana. Een stabiele omgeving. Een rustige opvoeding. Dat is geen verwijt aan Sylvie Meis – maar het is een realiteit. Ze leefde jarenlang in een wereld van tv, foto’s, en opnames. Ze was vaak weg. En toen Damián groot werd, was de band al veranderd. Niet kapot. Maar verder. De verjaardag in Tokio was geen uitnodiging die niet werd geaccepteerd. Het was een verjaardag die niet kon worden gedeeld. En dat is pijnlijker dan elke glitterjurk.

Wat komt er nu?

Meis heeft geen reactie gegeven op Den Aantrekker’s commentaar. Dat is typisch voor haar: geen uitnodiging voor discussie, geen verklaring. Ze laat de foto’s spreken. Maar de vraag blijft: waarom blijft ze zo’n leven leiden? Is het de druk van de media? De angst om alleen te zijn? Of is het gewoon haar keuze? De mensen die haar kennen, zeggen dat ze ondanks alles een sterke vrouw is. Maar kracht is niet hetzelfde als geluk. En dat is wat de mensen nu vragen: is ze sterk? Of is ze alleen?

De klok in de keuken

Den Aantrekker’s klok-analogie zal blijven hangen. Niet omdat het mooi is. Maar omdat het waar is. In een tijd waarin social media alles verandert, is het gemakkelijk om te denken dat een glitterjurk geluk betekent. Maar geluk is geen filter. Het is een aanwezigheid. Een hand die vastgehouden wordt. Een lach die niet voor de camera is. Sylvie Meis heeft de wereld laten zien hoe ze eruitziet. Maar wie ziet hoe ze zich voelt? Misschien is dat de echte vraag.